اطلاعات عمومی

1- درباره اینترنت صحبت کنید و به فرزندان خود فرصت دهید که در کنار شما شبکه را کشف کنند. از فرزند خود بخواهید که به شما نشان دهد چقدر به آنلاین بودن علاقه دارد و اگر تمایلات فرزندتان با شما یکی نبود سعی کنید شوکه نشوید.

2 - خلاقیت کودک خود را تحریک کنید و فرزند خود را به سمت بهترین محتوای آنلاین هدایت کنید تا بتواند خلاقیت خود را توسعه دهد. کودک شما می تواند یاد بگیرد و سایتهای جدید را کشف کند، بازی کند، وبلاگ بنویسد، وب سایت بسازد و … به این ترتیب می توانید تصور ذهنی فرزندتان را توسعه دهید.

3 - در کنار هم و با یکدیگر قوانین و موانعی را بسازید و تعیین کنید که چه وقت، کجا، چرا و به چه مدتی فرزند شما می تواند از تلفن همراه یا رایانه استفاده کند. شما باید یاد بگیرید که به حرفهای فرزندتان گوش دهید و قوانین عادلانه ای را تدوین کنید.

4 - اطلاعات شخصی را حفظ کرده و به فرزند خود کمک کنید بفهمد که اطلاعات و عکسهایی که در شبکه می گذارد می توانند برای همیشه و برای همه قابل رویت باشند. به کودک کمک کنید که از بالاترین سطوح حریم شخصی در شبکه های اجتماعی استفاده کند.

5 - به استفاده از ابزارهای کنترل شخصی فکر کنید که می توانند به طور خودکار بعضی موضوعات خاص (موضوعات غیراخلاقی، خشونت و …) را فیلتر کنند و زمان وبگردی کودک خود را محدود کنید.

6 – از گذاشتن رایانه شخصی در اتاق کودک خود اجتناب کنید و در عوض، رایانه را در اتاق نشیمن قرار دهید. با این کار می توانید از سلایق فرزند خود در زمان وبگردی آگاه شوید.

همه گیر شدن مصرف برخی کالاها، تقلید و چشم و هم چشمی نیز از سوی دیگر به زیاده خواهی های فرزندان دامن می زند.

تولید کنندگان انواع و اقسام کالاهای دیجیتال این روزها به جز جلب مشتری جوان و بزرگسال، بازار فروش خود را میان خردسالان و کودکان هم گسترش داده اند. بازار این محصولات میان بچه ها در حالی پررونق می شود که بسیاری از والدین قدرت خرید ساده ترین وسایل ارتباط جمعی را هم ندارند و معضلات ریز و درشت پشت صفحه های رنگی این ابزارهای پرطرفدار، معمولا بر خانواده ها پوشیده است. نگاهی داریم به فواید و زیان های کالاهای دیجیتال برای کودکان.

4 نکته درباره تلفن همراه

خردسالان و دبستانی ها: کودکی را که تلفن همراه دارد، می توان هرجا که باشد، پیدا کرد اما معمولا خردسالان و دبستانی ها به تنهایی جایی نمی روند که بخواهید نگران آنها شوید. داشتن تلفن همراه در این سنین، بیشتر از مزیت می تواند منشاء بروز مشکلات متنوع باشد و مهم ترین پیامد منفی، از دست رفتن تمرکز کودک است.

کودک هرجا که هست، مرتب می خواهد گوشی را دستش بگیرد و از آن استفاده کند؛ ابتدا در حد بازی و بررسی فهرست های گوشی و بعد که این سرگرمی برایش عادی شد، مانند بزرگ ترها مرتب گوشی اش را برای برقراری ارتباط با دیگران به کار خواهد برد و تماس های بی دلیل با هم کلاسی ها یا همسن و سال هایی که شما اصلا نمی شناسید، شروع می شود.

نوجوانان: نوجوانان در این سن با حقیقت بلوغ و پیامدهای آن تازه آشنا شده اند و استقلال طلبی بخشی از طبیعت آنهاست. تلفن همراه در زمان هایی که نوجوان در خانه حضور ندارد برای آگاهی از وضعیت او خوب است، اما همین گوشی می تواند راهی برای آشنایی با دوستان نامناسب و پیوند عاطفی پوچ با آنها باشد.

سن مناسب: هیچ متخصصی سن خاصی را برای تهیه تلفن همراه، مشخص نکرده است و این محدوده سنی به ویژگی های شخصیتی کودک، التزام و شرایط موجود و اطمینان والدین بستگی دارد.

برخورد مناسب والدین: با فرزندتان صحبت کنید و بپرسید که چرا به تلفن همراه نیاز دارد. به جای پرسش هایی که جواب آن بله یا خیر است، سوال هایی بپرسید که بتواند در جواب آنها درددل خود را بگوید و شما بعد از گوش دادن به آنها بگویید: «پس این طور که من فهمیدم، تلفن همراه را برای... می خواهی» و بعد از شنیدن ادامه صحبت های او ادامه دهد: «اگر به تلفن همراه احتیاج داری و دوست هایت هم تلفن همراه دارند، برای ما هم خوب است چون باعث می شود ما هم هر وقت با تو کار داشتیم، راحت تر بتوانیم به تو دسترسی داشته باشیم. سعی می کنم آن را برایت تهیه کنم».

از اینجا می توانید ادامه بحث را به سمتی که گرایش تربیتی تان است، بکشانید. معمولا هر والدی فرزندش را بهتر از هر کسی می شناسد، اما با وجود این، احتیاط شرط عقل است و اندکی لغزش در این سال های حساس عمر کودک و نوجوان مسیر زندگی آنها را به کلی عوض می کند.

اگر بنا به شرایطی که فرزندتان دارد، احساس می کنید خرید تلفن همراه برای او اشکالی ندارد، بهتر است این وسیله را به عنوان پاداشی در ازای اصلاح یک رفتار، موقعیت تحصیلی یا ورزشی به او بدهید. برای پیشگیری از پیامدهای منفی داشتن این وسیله، بهتر است قبل از خریدن آن، شرایطی را برای فرزندتان تعیین کنید از جمله سقف ریالی تماس ها، زمان استفاده و افراد مورد ارتباط.

6 نکته درباره لپ تاپ و تبلت

استفاده از رایانه برای بچه های نسل امروز اجتناب ناپذیر است؛ اینکه هر خانواده یک رایانه تهیه کند، دور از ذهن نیست اما لپ تاپ یا تبلت براحتی قابل جا به جا کردن هستند و والدین چندان نمی توانند کنترل لازم را بر فرزندشان داشته باشند.

صرفه اقتصادی: بچه از لپ تاپ بیشتر برای بازی استفاده می کنند و امکان اینکه صفحه کلید، سی دی درایو یا کارت گرافیکی آن را خراب کنند، زیاد است بنابراین به صرفه است که یک رایانه معمولی بخرید تا اگر قسمتی از آن خراب شد، بتوانید راحت آن را عوض کنید.

طراحی جمع و جور: لپ تاپ و تبلت بسیار کوچک اند و بدنه های خوش رنگی هم دارند بنابراین کودکان و نوجوانان این دستگاه ها را ترجیح می دهند.

استفاده های آموزشی: نباید کاملا دیدتان منفی باشد. در غیر این صورت حتی نمی توانید یک چوب کبریت دست فرزندتان بدهید. بهتر است از همانا ابتدایی ترین سال های زندگی، با فراهم کردن زمینه و علاقه یادگیری در فرزندتان، او را طوری تربیت کنید که خودش بخواهد از هر فرصتی برای یادگیری استفاده کند.

می توانید با نشان دادن سایت های آموزشی، بازی های آموزشی یا سایت هایی که به فعالیت های همسالان او مربوط می شود، فرزند را از ورود به فضاها و جهت های نامناسب دور نگه دارید. قرار بگذارید هر روز در مورد یک موضوع به خصوص در اینترنت جست و جو کنید و در ساعت مشخصی یافته های جدیدتان را به هم نشان دهید.

لپ تاپ بخریم یا تبلت: تبلت برای کسانی مناسب است که نوت بوک و لپ تاپ را جا به جا کنند. البته قیمت تبلت از لپ تاپ ارزان تر است اما اگر فرزند بازیگوش شما آن را بیندازد، معمولا تعمیرشدنی نیست. اما اگر قدرت مالی دارید، می توانید به عنوان پاداش این وسیله را برای فرزندتان تهیه کنید.

ارتباطات تحت کنترل: رایانه هر اندازه ای که داشته باشد، می تواند به اینترنت متصل شود و فضای مجازی برای کودکان و نوجوانان که تجربه های اجتماعی بسیار اندکی دارند، پرخطر است. پس نوع رایانه ای که برای فرزندتان تهیه می کنید، مهم نیست، فقط باید برای اتصال به اینترنت زمان های مشخصی را تعیین کنید و در این زمان ها فرزندتان را با لطافت و هوشمندانه زیر نظر بگیرید. می توانید با برنامه های مخصوص وب سایت های مجازی را برای فرزندتان تعیین کنید.

محدوده زمانی: حتما در طول روز زمانی مشخص را برای کودک تعیین کنید و اجازه دهید فقط در همان زمان با رایانه کار کند. به این ترتیب هم برنامه ریزی را به او آموخته اید و هم از پیامدهای ناشی از استفاده بدون مراقبت کاسته اید.