اطلاعات عمومی

چله ‌برى 

براى آبستن شدن آب چهار گوشه حمام را گرفته در پوست تخم‌مرغ مى‌کنند و به سر آنها مى‌ریزند.

هنگام گرفتن خورشید یا ماه زن آبستن هرجاى تن خود را بخاراند همان نقطه تن بچه را ماه مى‌گیرد.

هرگاه زن آبستن به کسى نگاه بکند و در همان لحظه بچه در زهدانش تکان بخورد (رو به آن کس بجنبد) بچه به شکل آن شخص خواهد شد.

زن آبستن که صورتش لک و پیس بشود بچه‌ او دختر خواهد شد.

اگر زن آبستن در کوچه سنجاق پیدا بکند بچه‌اش دختر مى‌شود و اگر سوزن پیدا بکند پسر مى‌شود.

اگر روى سر زن آبستن نمک بریزند، بدون اینکه ملتفت شود، و بعد دستش را ببرد به پشت لبش بچه‌اش پسر خواهد شد و اگر بر زلفش دست بزند بچه دختر مى‌شود.

زن آبستن که زیاد سیب بخورد بچه‌اش پسر مى‌شود و اگر ویار او ترشى باشد بچه‌ دختر است و اگر به شیرینى بیشتر مایل باشد بچه پسر خواهد بود.

جلو زن آبستن قیچى و چاقو بگذارند و چشمش را ببندند اگر قیچى را برداشت بچه‌اش دختر است و اگر چاقو را برداشت بچه‌اش پسر است.

زن آبستن که زیاد کار بکند و راه برود بچه‌اش پسر است و هرگاه بخورد و بخوابد بچه‌اش دختر خواهد بود.

هرگاه جلو زنى که بچه دارد تخم‌مرغ بخورند باید قدرى به او بدهند وگرنه مشغول‌ذمه او خواهند شد.

زن آبستن که مشکل زنانگی یا خطرى متوجه او بشود به کمرش نخ بسته سر آن را قفل مى‌زنند بعد یاسین مى‌خوانند و هفت مبین آن را به آن قفل فوت مى‌کنند و آن را مى‌بندند و سر نه‌ماه آن را باز مى‌کنند.

اگر زن آبستن زیاد درد بکشد برکت (سفره) بدل او به بندند دردش آرام مى‌گیرد. و یا ماما از بیرون به بچه خطاب مى‌کند: 'بیا بیرون، زود باش، آب‌گرم براى شستشویت درست کرده‌ایم، رخت نو برایت دوخته‌ایم چرا معطل مى‌کنی؟' یا چادر سیاه زن زائو را گرو گذاشته خرما مى‌خرند و خیر مى‌کنند، پنجه مریم در آب مى‌اندازند، اذان مى‌گویند، و یا شوهر او در دامان لباس خود آب ریخته به او مى‌نوشانند. و بعد از آنکه فارغ شد تا چند روز او را سفید آب مى‌مالند و خال ابرو مى‌گذارند.

زنى که بچه‌اش مرده نباید داخل اطاق زائو بشود.

 آلبه شکل زنى است که دست‌ها و پاهاى استخوانى لاغر دارد، رنگ چهره‌اش سرخ و بینى او از گل است.

رختخواب زائو نباید سرخ باشد، در دامن زائو جو بریزند و اسب بیاید آن را بخورد. دور رختخواب او با شمشیر برهنه خط کشیده بگویند: حصار مى‌کشم براى کی؟ براى مریم و بچه‌ٔ او ـ بکش مبارک باشد (در کلثوم ننه این‌طور نوشته: 'خش مى‌کشم، خش‌ مى‌کشم، خش‌هاى خشخش مى‌کشم). و شمشیر برهنه را بالاى سر زائو بگذارند تا روزى که به حمام مى‌رود.

روز ده که به حمام مى‌رود سیخ پیاز را همراه وى مى‌برند و روى پله حمام پیازها را درآورده زیر پایش له مى‌کنند و یا یک گردو زیر پایش شکسته و پیازها را به آب روان مى‌دهند و با جام چهل کلید آب به‌سر او مى‌ریزند. بعد از حمام هرگاه زائو تنها بماند دیگر آل نمى‌تواند به او آزار برساند.

به اميد روزي كه دانسته هاي علمي و باورهاي درست جايگزين چنين باورهاي خرافي و نادرستي در اذهان عمومي شود.

نوشته : صادق هدايت ( نيرنگستان )

گردآوري و ارائه : گروه فرهنگ و هنر مامي سايت

هدیه‌ای به زیبایی گلگل نه‌تنها سمبل زیبایی بلكه یكی از بهترین هدیه‌هایی است كه بیش از هر هدیه دیگری می‌تواند بیانگر احساسات و عواطف فرد هدیه‌دهنده باشد. هدیه دادن گل از گذشته‌های دور در جوامع انسانی مرسوم بوده است و قدمتی بسیار طولانی دارد.
 
براساس مطالعات انجام شده در این زمینه یونانی‌ها اولین اقوامی بودند كه معانی مشخصی را برای انواع مختلف گل‌ها در نظر گرفته و در مناسبات مختلف خصوصی و اجتماعی از آن به عنوان هدیه‌ای برای بیان احساسات و عواطف خود استفاده كردند.
پس از آن رومی‌ها نیز از این سنت زیبا استقبال كردند و به این ترتیب این سنت كهن به فرهنگ اقوام و ملل مختلف دنیا راه یافت. ما ایرانی‌ها نیز از گل به عنوان هدیه‌ای برای ابراز علاقه به همسر یا یكی از اعضای خانواده و دوستان خود، حضور در جشن‌ها و مهمانی‌ها، عیادت بیماران، تبریك به عروس و داماد و همچنین عرض تبریك به خانواده‌ای كه به تازگی صاحب فرزند شده استفاده می‌كنیم، اما آیا تا به حال با خود فكر كرده‌اید كه این سنت ریشه در كجا دارد؟ این سنت نیز مانند بسیاری از رسوم دیگر در گذشته نسبت به امروز بسیار متفاوت بوده است. شاید برای شما جالب باشد بدانید كه از دوره‌های ماقبل تاریخ یعنی از زمانی كه اجداد و نیاكان انسان‌های امروزی از گل‌ها به دلیل خواص دارویی و گیاهی آنها استفاده می‌كردند، هدیه دادن گل در بین انسان‌ها مرسوم بوده كه نشانی از مهربانی فرد هدیه‌دهنده بوده است. این در حالی است كه باستان‌شناسان نیز بقایایی از گلبرگ‌ گل‌ها را روی سنگ قبرهای قدیمی یافته‌اند. اگرچه پس از آن نیز به تدریج این سنت در كشورهای مصر و چین مورد استقبال قرار گرفت و همچنین یونانی‌ها و رومی‌ها نیز آن را به عنوان یكی از رسوم فرهنگی خود پذیرفتند، اما در قرون وسطی، وقتی كلیسا ابراز علاقه بین زوج‌های جوان را در مكان‌های عمومی بشدت ممنوع اعلام كرد، سنت گل دادن با استقبال گروه زیادی از زوج‌های جوان قرار گرفت تا به این ترتیب بتوانند بدون هرگونه نگرانی با اهدای گل به همدیگر ابراز علاقه كنند. در سال 1700 میلادی پادشاه سوئد تصمیم گرفت از این پس از مفاهیم و معانی تعریف شده برای گل‌های مختلف كه پیش از این تنها در بین ایرانی‌ها مرسوم بود برای ارسال پیام‌های محرمانه استفاده كند كه این تصمیم او در كشور تركیه نیز مورد توجه قرار گرفت و جالب است بدانید كه در آن زمان ارسال بسیاری از پیام‌های سری و محرمانه در بین نیروهای ارتشی با ارسال دسته گل‌هایی كه هر یك معنی بخصوصی داشتند انجام می‌شد.

گل برای گلدر كشورهای اروپایی و آمریكایی رسم بر این است افرادی كه به مهمانی شام یا ناهار دعوت می‌شوند برای تشكر از خانم میزبان چند شاخه گل هدیه می‌دهند. باید پذیرفت كه همچنان در بسیاری از كشورها زیرساخت‌های فرهنگی مختلفی وجود دارند كه می‌توانند این سنت را تحت‌تاثیر خود قرار دهند. در كشور چین معمولا دانش‌آموزان برای تشكر از زحمات معلمان خود در پایان سال با اهدای دسته‌گل زیبایی از او قدردانی می‌كنند. اگر چه در بسیاری از كشورها اهدای یك گلدان از یك گیاه سبز زینتی می‌تواند جایگزین اهدای گل شود، اما در كشورهای آسیایی این كار نشان‌دهنده عدم‌وجود صمیمیت بین فرد هدیه‌دهنده و هدیه‌گیرنده است. در كشورهای آسیایی اهدای سبد گل در روز تولد افراد خیلی مرسوم نیست بلكه اغلب برای تبریك روز تولد یك شاخه گل یا یك دسته گل زیبا به آنها هدیه داده می‌شود. ژاپنی‌ها ازجمله افرادی هستند كه علاقه زیادی به پرورش گل دارند و در گل‌آرایی از تخصص بسیار زیادی برخوردارند. در این كشور همه ساله جشنی به نام جشن گل برگزار می‌شود تا در آن روز زنان ژاپنی درخواست‌ها و نظرات خود را با استفاده از گل‌هایی كه هریك معنی خاص خود را دارند به همسرانشان بیان كنند. گل داوودی و شكوفه گیلاس از محبوب‌ترین گل‌های اهدایی در بین ژاپنی‌ها است. در این كشور گل‌ داوودی نشانه طول عمر است و به همین علت در مراسم بازنشستگی به نشانه آرزوی یك زندگی طولانی برای افراد به آنها یك دسته گل داوودی هدیه داده می‌شود. شكوفه گیلاس هم به این معنی است كه زندگی كوتاه و زودگذر است و به همین علت نباید آن را سخت گرفت. جالب است بدانید علی‌رغم این كه در كشور ما گلایل از جمله گل‌هایی است كه در مراسم تدفین فردی كه از دنیا رفته است یا در مراسم یادبود او اهدا می‌شود در اغلب كشورهای آسیایی رز سفید، یاس و میخك كه از نظر ظاهری دایره‌ای شكل هستند و گلبرگ‌های متراكمی دارند به عنوان نمادی از تولد، زندگی و مرگ هستند در این قبیل مراسم كاربرد دارند. هلندی‌ها بر این باورند همان‌طور كه مواد غذایی كه می‌خوریم غذای مورد نیاز بدن را تامین می‌كنند گل‌ها نیز تامین‌كننده غذای روح هستند. در كشورهای اروپایی از گذشته‌های دور رسم بر این بوده است كه تعداد شاخه‌های یك دسته گل كه به عنوان هدیه به فردی اهدا می‌شود حتما فرد باشد و از آنجایی كه اروپایی‌ها نیز مانند ایرانی‌ها عدد 13 را به عنوان عددی بدیمن و بدشگون می‌دانند هیچ‌گاه دسته‌گلی با 13 شاخه گل به كسی اهدا نمی‌كنند. یاس سفید تنها گلی است كه از آن تنها در مراسم یادبود فردی كه از دنیا رفته است اهدا می‌شود و از آنجایی كه در اروپا این گل به عنوان سمبل همدردی در مرگ افراد شناخته شده است در هیچ مناسبت دیگری به عنوان هدیه كاربرد ندارد.
علی‌رغم این كه در آفریقای جنوبی هدیه دادن گل تنها در مراسم كریسمس مرسوم است در كشور مصر این سنت تنها محدود به مراسم یادبود فردی كه بتازگی از دنیا رفته است و همچنین مراسم جشن ازدواج افراد است و جالب این كه به جز این مناسبت‌ها هدیه دادن گل در این كشور مرسوم نیست.

اسرار نهفته در گل‌هابراساس قوانین مشتركی كه از آن به عنوان زبان گل‌ها نام برده می‌شود هر گل معنی و مفهوم بخصوصی دارد كه در اغلب كشورها به عنوان یك اصل كلی در اهدای گل پذیرفته شده است. آگاهی از این مفاهیم می‌تواند نقش موثری در بهبود روابط میان افراد داشته باشد. البته باید این نكته را یادآور شد كه معانی در نظر گرفته شده برای هریك از انواع گل‌ها در دوره‌های زمانی مختلف متفاوت بوده است. برای مثال گل رز كه مورد علاقه بسیاری از افراد بوده و هست امروزه نمادی از زیبایی و ابراز علاقه است. این در حالی است كه در دوره رنسانس گل رز به معنی شهادت و عشق آسمانی بوده است كه بعدها مفهوم آن به عنوان نمادی از آرامش و صلح تغییر یافته است. این گل در عهد باستان نشانه تقوی و پاكدامنی و در عهد یونان نشانی مقدس بوده است. براساس معانی در نظر گرفته شده برای انواع مختلف گل‌ها، رز قرمز بهترین هدیه‌ای است كه وقتی فردی به فرد دیگر علاقه‌مند است می‌تواند از آن برای بیان احساس واقعی خود استفاده كند. اگرچه ممكن است چنین تصور كنید كه گل‌های زردرنگ نمادی از احساس تنفر‌ هستند، اما در حقیقت این یك باور نادرست است كه ریشه در عقاید خرافی افراد دارد. رزهای زرد نشانه‌ای از دوستی و محبت هستند و از این رو می‌توانند بهترین هدیه برای خواهر و برادر یا همكاران شما باشد. گل‌های رز صورتی می‌توانند از اسرار درونی قلب شما سخن بگویند و بنابراین بهتر است هر گاه می‌خواهید این اسرار را برای طرف مقابل خود فاش كنید و به او ابراز علاقه كنید این نوع گل را به عنوان هدیه انتخاب كنید. گل‌های رز سفید كه نمادی از اتحاد و صمیمیت بین افراد هستند بهترین هدیه برای مناسبت‌های خانوادگی یا مراسم یادبود یك عزیز از دست رفته است. گل میخك نشان‌دهنده رضایت و توافق شما با فردی ‌است كه این گل را به او هدیه می‌دهید. اركیده از گل‌های بسیار زیبایی است كه در هر موقعیت مكانی و زمانی می‌توانید آن را به هر كس كه می‌خواهید هدیه دهید. گل آفتابگردان نشانه‌ای از قدردانی شما نسبت به زحمات دیگران است و به نظر می‌رسد بهترین هدیه‌ای است كه می‌توانید به مادرتان تقدیم كنید. گل یاس علی‌رغم این‌كه در بسیاری از كشورها در مراسم یادبود فردی كه از دنیا رفته است به بازماندگان او اهدا می‌شود سمبلی از پاكی و شیرینی است و به همین دلیل بهترین هدیه برای دختر خانم‌های نوجوان و جوان خواهد بود. گل داوودی بهترین گلی است كه می‌توانید آن را به دوست صمیمی خود هدیه دهید.
علاوه بر این برای هر رنگ گل نیز معنی متفاوتی در نظر گرفته می‌شود كه به عنوان یك اصل كلی در آداب هدیه دادن گل پذیرفته شده است. جالب است بدانید علاقه و توجه به گل در میان كشورهای مختلف تا اندازه‌ای اهمیت دارد كه در اغلب كشورها یك نوع گل به عنوان نشان اختصاصی آن كشور به ثبت رسیده است. در كشور ما گل سرخ به عنوان نشان اختصاصی پذیرفته شده است و این در حالی است كه در انگلستان و رومانی گل رز، در هلند گل لاله، در ژاپن داوودی و در چین و هندوستان گل نرگس از علائم اختصاصی محسوب می‌شوند.

مراسم در هرکشوری مطابق با آداب و سنن و قوانین دولتی آنجا  برگزار می‌شود. اما هدف غایی و بنیادی این روزها این است که مردمان جهان با هم هماهنگ شوند به این امید که جهانی آرام و بدون جنگ و بدون بیماری داشته باشیم. پس ما هم روزهایی را مثال زده ایم که تقریبا در تمام کشورها در این روزها مراسمی ‌برگزار می‌شود و در تقویم به عنوان روزهای مهمی‌ مشخص شده اند. امیدواریم این اطلاعات آموزنده باشد.

سال نو میلادی (اول ژانویه)

روز اول ژانویه اولین روز از سال میلادی است و در کشورهای بسیاری با آداب خاصی این روز را جشن می‌گیرند. شب قبل از سال نو معمولا زمانی برای نگاه کردن به گذشته و البته مهم تر از آن برنامه ریزی کردن برای سال آینده است. در این روز برای تغییراتی که می‌خواهند در زندگی خود ایجاد کنند و حل کردن مشکلاتشان برنامه ریزی می‌کنند.

روز ولنتاین- 14 فوریه

رسم روز ولنتاین از سالها پیش شکل گرفت و حالا در بیشتر کشورهای جهان تبدیل به سنتی همه ساله و همیشگی شده است. در این روز تمام عاشقان جهان عشق خود را که قوی‌ترین احساس روی کره زمین است به محبوب خود نشان می‌دهند.

روز زمین- 22 آپریل

سال 1970 گروهی از مردم آمریکا دور هم جمع شدند تا توجه جهانیان را به مشکلات زمین که درنتیجه مدرنیت به وجود آمده بود جمع کنند. از آن زمان این روز خاص را به نام روز زمین نامیدند.

روز جهانی زن- 8 مارس

روز جهانی زن (8 مارس) روزی است که در سراسر جهان جشن گرفته می‌شود و توجه ویژه ای به دستاوردهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در گذشته،‌ حال و آینده زنان می‌شود.

روز مبارزه با دخانیات- 31 می

هرساله مردم جهان روز 31 ماه می ‌را روز مبارزه با دخانیات می‌دانند. روزی که وزارت خانه‌ها و نماینده‌های دولت بیشتر از روزهای دیگر به سلامت عمومی‌ توجه کرده و با دخانیات مبارزه می‌کنند در جهانی که فعالانه تلاش‌هایش را وقف آموزش سلامت درمورد ضررهای دخانیات می‌کند. آنها با استفاده از روش‌های مختلفی مثل رسانه‌های گروهی از قبیل مصاحبه‌ها، خبرنامه‌ها و پوستر این کار را انجام می‌دهند.

روز جهانی کودک- 13 ژوئن

در روز 13 ژوئن تمام اجتماعات جهان به کودکان و حقوق آنها توجه کرده و در تعهدات خود در زمینه بهتر کردن زندگی کودکان جهان بازنگری می‌کنند.

روز کار- اول سپتامبر

روز تعطیلی همه ساله ای به انجمن مردمان کارگر اختصاص دارد. این روز معمولا با نمایش و سخنرانی و گردهمی‌های سیاسی برگزار می‌شود.

روز جهانی گردشگری- 27 سپتامبر

تعداد زیادی از مردم جهان 27 سپتامبر را روز جهانی گردشگری می‌دانند. هدف از این روز افزایش آگاهی مردم و اجتماعات بین المللی از اهمیت صنعت توریسم و ارزش‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی  و اجتماعی این روز است.

روز جهانی ایدز- اول دسامبر

همه ساله در روز اول دسامبر سران کشورهای مختلف تصمیم می‌گیرند با افزایش آگاهی جامعه عمومی ‌نسبت به ویرویس HIV در مورد اثرات وسیع این بیماری صحبت کنند. معمولا مراسم یادبودی برای افراد برجسته ای که از بیماری ایدز مرده اند نیز برگزار می‌شود.

روز جهانی معلولین- 3 دسامبر

«بدون ما هیچ اتفاقی برای ما نمی‌افتد» شعار روز جهانی معلومین جهان است. هدف از برپایی این روز جشن گرفتن موفقیت‌هایی است که در رابطه با پیشرفت قوانین مربوط به انسان‌های ناتوان شکل گرفته است. چنین کارهایی در غنی شدن زندگی اشخاص در سطح وسیع بسیار مفید واقع خواهد شد.

حدود سال ۸۲۰ پس از میلاد مردم چاهسین، كره امروزی كه تا آن زمان چای را از چین وارد می‌كردند، به پرورش چای مخصوص به خود روی آوردند. آنها افرادی را به چین فرستادند تا دانه گیاه چای، مهارت پرورش آن و روش آماده كردن چای را به ارمغان بیاورند. كره ای‌ها روشی مخصوص به خود در نوشیدن چای ابداع نكردند بلكه روش خود را از سنت‌های چینی و ژاپنی استخراج كردند.
تبتی‌ها نوعی چای مخصوص روغنی به نام سویو چا دارند كه آن را برای میهمانان بسیار مهم درست می‌كنند. یك شاهزاده چینی از سلسله تانگ وقتی با فردی از خانواده سلطنتی تبت ازدواج كرد آن را با خود به آنجا برد و طرز تهیه آن را با ذائقه محلی هماهنگ كرد. میزبان برای آماده كردن چای، برگ‌ها را می‌كوبید و آنها را در قوری فلزی بلندی می‌گذاشت تا نیم ساعت دم بكشد و سپس برای مزه دارشدن كمی ‌كره گاوی و نمك به آن می‌افزود. آن وقت قوری را به طرفین تكان می‌دادند تا سر و صدای زیادی ایجاد شود و سرانجام چای می‌ریختند. این چای فوق العاده قوی است و عطر كاملاً مشخصی دارد. برای نوشیدن آن نیاز به معده ای قوی دارید.
آداب و رسوم معینی برای نوشیدنی سویو چا وجود دارد. هنگامی‌ كه میزبان برای شما یك فنجان چای ریخت بی ادبی است كه تمام آن را بنوشید. به جای آن شما باید تنها نیمی ‌از چای را بنوشید بقیه را بگذارید. بنابراین میزبان می‌فهمد كه باز هم چای می‌خواهید اگر پس از چند فنجان به اندازه كافی چای نوشیدید انتظار می‌رود باقی مانده چای خود را روی زمین بریزید.

گسترش چای به مغولستان و روسیه
در طول سلسله‌های تانگ و سونگ چای به عنوان هدایای سلطنتی به مغول‌ها اعطا می‌شد و به این ترتیب به صورت بخشی از فرهنگ آنها درآمد. در مغولستان چای را با شیر و نمك می‌نوشند. هنگامی‌كه مغول‌ها در سال ۱۶۳۸ میلادی به روسیه رفتند آداب و رسوم چای را همراه خود آوردند. با این حال مغول‌ها نخستین كسانی نبودند كه چای را به روسیه بردند. در سال ۱۶۱۸ میلادی چینی‌ها هدیه ای از چای به تزار آلكسیس دادند كه سرآغاز تجارت با كاروان شتر در مسافتی تقریباً برابر ۱۱ هزار مایل بود. هر سفر تقریباً یك سال و نیم طول می‌كشید. چای در روسیه تا پایان قرن هجدهم بسیار محبوب شد؛ روس‌ها سالانه سه میلیون پوند چای می‌نوشیدند. تقاضای چای در روسیه آنقدر زیاد بود كه روس‌ها خود شروع به پرورش چای كردند و در سال ۱۹۰۰ میلادی واردات چای را از چین متوقف كردند. به طور كلی روس‌ها چای را شبیه چینی‌ها می‌نوشند اگرچه چای آنها ممكن است خیلی غلیظ تر باشد. با این حال ممكن است شكر و لیمو یا شیر، عسل، مربا یا ادویه به چای خود اضافه كنند. بعضی روس‌ها پیش از نوشیدن چای شكر را در دهان خود می‌ریزند.

آداب نوشیدن چای در مالزی و تایلند در مالزی و تایلند مردم چای را به روش چینی می‌نوشند اگرچه ممكن است به دلیل تاثیر غرب به آن شیر، شكر یا لیمو اضافه كنند. بارزترین ویژگی چای نوشیدن در مالزی این است كه دهانه قوری‌هایشان بسیار كوچك است. آنها هنگامی‌ كه چای را در فنجان می‌ریزند قوری را بالا و بالاتر می‌برند تا جریان بلندتری از چای بسازند كه خودشان به آن «كشیدگی چای» می‌گویند. كف و حباب‌های ایجاد شده در فنجان نشان دهنده اكسیژن بیشتر در چای است كه طعم آن را ملایم تر می‌كند.

بازار چای اندونزی با اینكه از حدود سال‌های ۱۸۲۰ میلادی در آثار ادبی- گیاه شناختی اندونزیایی به كارخانه‌های چینی چای اشاره شده عمدتاً جی، آی، ال، ال یاكوبسن هلندی را به عنوان بنیانگذار چای در اندونزی می‌شناسند. او محبوبیت رو به افزایش چای در اروپا و بازار بالقوه آن را تشخیص داد. یاكوبسن چندین بار برای فراگیری هنر كشت چای به چین رفت سپس بین سال‌های ۱۸۲۷ تا ۱۸۳۳ میلادی تعداد زیادی از چایكاران حرفه ای چینی را به همراه سرویس‌های چایخوری بسیار و ابزار و آلات مخصوص چای به اندونزی آورد. او كشتزارهای بزرگ چای ایجاد و تولید انبوه به قصد صادرات به اروپا را آغاز كرد. گیاه چایی كه او به اندونزی آورد گونه مربوط به كوهستان مویی بود. اندونزیایی‌ها یاكوبسن را به خاطر عرضه چای در بازار این كشور «پدر چای اندونزی» می‌نامند.

یلدا واژه ای سریانی است و به معنای ولادت است، ولادت خورشید (مهر و میترا) و ولادت مهر شکست ناپذیر.

یلدا برابر با شب اول جدی و شب هفتم دی ماه جلالی و شب بیست و یکم دسامبر فرانسوی است وچون این شب را با میلاد مسیح تطبیق کرده اند از این رو بدین نام نامیده شده است.جشن میلاد مسیح که در 25 دسامبر تثبیت شده در اصل جشن ظهور میترا بوده که مسیحیان قرن چهارم میلادی آن را روز تولد مسیح قرار داده اند.

طبق سنن و آداب قدیمیان همیشه رسم بر این بوده در بلند ترین شب سال که برابر با آخرین شب آذر ماه است اقوام و خویشان و کوچکتر ها به دیدن بزرگترها و مادربزرگ و پدر بزرگها ی دوست داشتنی بروند و با گرفتن فال حافظ و خواندن شاهنامه در کنار قرآن این شب را به یاد ماندنی تر کنند و اما خوردن تنقلات مخصوص این شب نباید فراموش شود به طوری که خیلی از قدیمیها هندوانه و خربزه و انگور و انار مخصوص این شب را از دو ،سه هفته قبل در محلهای خنک منزلشان نگهداری می‌کردند که نشان می داد این شب برایشان بسیار حائز اهمیت بوده است .دور کرسی نشستن ها که بازگو کردن آن برای جوانان و فرزندان امروزی باید با توضیحات خاص خود همراه باشد،اما بدون آن کرسی ها هم می شود بر دور سفره ی سنتی و یا حتی مدرن شب یلدایی نشست و به این شب بلند به یاد ماندنی نشاط و شادابی ویژه ای بخشید.

روش سنتی :

برای سفره از پارچه ی ترمه یا پته ی کرمان و یا هر نوع پارچه ی گل دوزی شده به سبک و سیاق قدیمی و سنتی استفاده کرده و چون هم اکنون دیگر از آن کرسی های با صفای قدیمی خبری نیست می توانید سفره را بر روی میز گرد یا چهار گوش با پایه های کوتاه پهن کنید و تمام مواد تزیین شده را در ظرفهای سفالی رنگی و یا چینی های گل سرخی قدیمی ویا حتی نقره درسفره قرار دهید .قرآن، که بهتر است با معنی و منظوم باشد را به همراه شاهنامه و دیوان حافظ ،بین دو شمع مورد نظرتان و یا درکنار کاسه ی بلورین حاوی شمع ها در بالای سفره قرار داده و بین آنها چند شاخه گل نرگس بگذارید تا سفره ی زیبا ومعطری داشته باشید و آن شب را دور سفره با خواندن قرآن و شاهنامه و گرفتن فال حافظ در کنار دوستان و اقوام شبی به یاد ماندنی و خاطره انگیز سازید.

روش مدرن و امروزی:

در این روش از انواع سرمه ها و رومیزی های جدید به سلیقه ی خود استفاده کرده و در وسط میز ناهار خوری ویا میزهای کوچکتر پهن کرده و به آرامی با دست قسمتهایی از رو میزی را چروک و برآمده کنید و وسایل مورد نیاز و تزیین شده را در ظرفهای سیلور یا کریستال قرار داده و در فواصل برآمدگی های سفره بچینید .قرآن منظوم ،شاهنامه و دیوان حافظ را نیز در بالای سفره قرار داده و بین آنها از انواع گلهای معطر و تازه به سلیقه ی خود بگذارید و در کنار سفره ای که با عطر و بوی کتاب آسمانی قرآن و نعمت های بی دریغ خداوند مزین و خوشبو شده شبی آسمانی را به دوستان و اقوام هدیه کنید.

به گزارش ايرنا، رضا خندان متولد سال 1332 در شوشتر و فارغ ‌التحصيل هنرهاي نمايشي از دانشكده‌ هنرهاي دراماتيك دانشگاه تهران بود. وي فعاليت هنري خود را از سال 1348 آغاز كرد و سال 1366 به عنوان اولين تجربه‌ سينمايي‌ در فيلم «گمشدگان» به كارگرداني محمدعلي سجادي به ايفاي نقش پرداخت. اين بازيگر پيشتر در آثار سينمايي از جمله «راي باز» ، «روياي جواني» ، «شور عشق» و «دو زن» و مجموعه تلويزيوني امام علي (ع) ايفاي نقش كرده است.

جمشيد خندان برادر مرحوم رضا خندان از خاكسپاري اين هنرمند فقيد در اهواز خبر داد. 
وي روز يكشنبه در گفتگو با ايرنا گفت: امروز پيكر برادرم را به اهواز منتقل مي كنيم و فردا در آن شهر تشييع و به خاك سپرده مي شود. رضا ، بيماري كليوي داشت و يك كليه اش را نيز از دست داده بود و حدود يك ماه در بيمارستان مدرس دياليز مي شد. ديشب حال ايشان بد شد و به رغم اصرار خانواده ، از انتقال به بيمارستان خودداري كرد و ساعت يك بعد از نيمه شب بر اثر ايست قلبي دار فاني را وداع گفت.

نقش «سنان ‌بن انس» در مجموعه تلويزيوني 'مختارنامه' آخرين حضور آن زنده ياد را رقم زد.

روحش شاد و يادش گرامي باد.

بعدها وارد دانشگاه شد و در رشته بازیگری تحصیلاتش را ادامه داد، ‌دوره‌ای که خودش معتقد است که هیچ کمکی به او و پیشرفتش در بازیگری نکرده است: "‌من در دانشگاه هیچ چیز یاد نگرفتم اما یک استادی داشتم به اسم آقای دامود که خیلی چیزها به من یاد داد ولی متاسفانه وقتی وارد دانشگاه شدم حس اینکه چیزی در آنجا یاد گرفتم را نداشتم. دانشگاه بیشتر برای من محیطی بود برای ارتباط بیشتر، همین".

او از سال 75 وارد تلویزیون شد اما با بازی در نقش "دوبرره" در سریال "پاورچین" ‌برای عامه مردم شناخته شد. او از همان کار به نوعی تبدیل به یکی از اعضای ثابت گروه مدیری شد و تقریبا در همه کارهای بعد از "پاورچین" مدیری حضور داشت. در این مدت در تله فیلم‌ها و سریال‌های دیگری هم بازی کرده که از کارهای اخیرش می‌توان به سریال "در چشم باد" در نقش عباس رسپشن هتل اشاره کرد. او در "قهوه تلخ" در نقش باباشاه حسابی توی چشم آمده است. آنچه می‌خوانید گزیده‌ای از مصاحبه‌ایست که همشهری جوان در شماره 282 خود آن را منتشر کرده است.

باباشاه از ابتدا همین طور طراحی شده بود یا اینکه هنگام کار و سر صحنه شکل گرفت؟من قبل از این در «باغ مظفر» تجربه بازی در نقش شخصیت پیرمرد را داشتم که پدر خان قلی خان بود. زمانی که باباشاه را به من پیشنهاد دادند گفتند که این شخصیت قرار است بابای جهانگیرشاه باشد که خودش هم پیر است؛ یعنی اینجا هم باید نقش پیرمرد دیگری را بازی می‌کردم بنابراین مهران مدیری گفت سعی کن همان شخصیتی که در باغ مظفر بودی را بازی کنی چون واقعا در آنجا دیده نشد.

قرار بود از ابتدا نقاش باشد یا این موقع کار اضافه شد؟نه این از اول نوشته شده بود که باباشاه نقاش و ملقب به جمال الملک است و کهنسال اما بقیه چیزها در کار پیش آمد. ما خودمان خیلی از پیشنهادها را به آقای مدیری می‌دادیم و بعضی‌ها قبول می‌شد و در نهایت اینکه همه چیز در جای خودش قرار می‌گرفت و آقای مدیری در این قضیه خیلی کمک کرد. کمک‌های آقای مدیری خیلی جالب است اینکه عصاره‌ای از یک چیزی را می‌دهد و می‌گوید همین را بگیر و برو و این تویی که باید آن را پرورش بد‌هی.

یکی از ویِژگیهای باباشاه نحوه صحبت کردن اوست، این لحن پیشنهاد خودتان بود؟نحوه صحبت کردن باباشاه هم کار خودم بود.

گریم باباشاه خیلی سنگین است و چهره‌تان اصلا مشخص نیست، از این نمی‌ترسیدید که شناخته نشوید؟خودم معتقدم که هنوز نباید قیافه‌ام را خرج کنم و فکر نمی‌کنم تا حالا خیلی از مردم چهره واقعی مرا به جزء در دو سه کار دیده باشند، ضمن اینکه من مدت‌هاست که دیگر بحث شهرت و اینها را گذاشتم کنار و علاقه‌ای به این مسئله ندارم. من در سال 75 شهرت را تجربه کردم و دیدم که چیزی خوبی نیست بنابراین در اینجا به این چیزها فکر نمی‌کردم که دیده بشوم یا نه به همین خاطر از همان ابتدا از این گریم استقبال کردم و خیلی هم آن را دوست دارم.

به این نکته اشاره داشتی که با مهران مدیری درباره درآوردن نقش تعامل داری، واقعاً مدیری که پشت صحنه اینقدر جدی و اخمو است به کسی اجازه نفس کشیدن می‌دهد چه برسد به حرف زدن و تعامل کردن؟به نظر من هر شخصیتی هم باید جاذبه داشته باشد و هم دافعه و مجموع این دو تا باعث می‌شود رفتار یک انسان کامل باشد. ما خیلی‌وقت‌ها شوخی هم داریم اما به این معنی نیست که دائم داریم می‌خندیم و تو سر و کله هم می‌زنیم چون خیلی‌ها فکر می‌کنند پشت صحنه کارهای کمدی فقط شوخی و خنده است اما برعکس خیلی جدی‌تر از کارهای دیگر است چون وقتی جدیت نباشد شیرینی کار درنمی‌آید ما اصلا لودگی نداریم.

خود مهران مدیری از چه قسمتی وارد کار می‌شود؟از قسمت بیستم.

شنیدیم همراه با مهران مدیری شخصیت جدید دیگری هم وارد داستان می‌شود که نقش ان را هم شما بازی می‌کنید؟بله و از قسمت 30 وارد داستان می‌شود. آقای مدیری یک روز به من زنگ زد و گفت بیا لوکیشن و صحبت شد که یک نقش دیگر را بازی کنیم. این برای من خیلی سخت بود و بنابراین سعی کردم آن را منتفی کنم چون می‌ترسیدم نکند به شخصیت باباشاه لطمه بزند چون او یک آدم دیگر است که از روسیه می‌آید و اتفاقات خودش را دارد و بیشتر کارکرد داستانی دارد اما آقای مدیری اصرار کرد و گفت می‌توانی.

یعنی باباشاه می‌میرد و حذف می‌شود از سریال؟نه، می‌میرد اما دوباره زنده می‌شود. اصلا کارش همین است، هی می‌میرد و زنده می‌شود. مثل ماشین هلش می‌دهند، روشن می‌شود.

شخصیت باباشاه خیلی مورد توجه قرار گرفته، همین است که در قسمت هشتم که به سفر می‌رود و نیست، تماشاگر نبودش را کاملا حس می‌کند، حالا حضور این شخصیت جدید باعث کمرنگ شدن او نمی‌شود؟قدیمی‌ها مثال خوبی دارند، آنها می‌گویند هنوز سیر نشدی از غذا بکش کنار که آن ولع و مزه غذا زیر دندانت بماند. من خودم موافقم که در نشان دادن باباشاه باید خساست شود چون ممکن است در صورت حضور مداومش تکراری شود.