اطلاعات عمومی

به نقل از سایت اماراتی "اربین بیزینس"، خانم لاری در مسابقات قهرمانی اروپا در رشته اسکیت رو یخ شرکت می کند. قرار است این مسابقات در روزهای آینده ( 9 تا 14 آوریل جاری ) در ایتالیا برگزار شود.

در این مسابقات ورزشکاران بیش از 50 کشور جهان به رقابت می پردازند و زهره همراه با تیم اسکی ابوظبی در این مسابقات شرکت می کند.

زهره لاری در این باره می گوید:

وقتی 11 سال داشتم فیلمی به نام ملکه برف ها دیدم که در مورد دختری بود که اسکیت روی یخ را دوست داشت و به این فعالیت می پرداخت. بعد از این فیلم، به این ورزش علاقه مند شدم.

پدر زهره پس از ابراز علاقه مندی دخترش به اسکیت روی یخ، وی را تحت آموزش دو مربی خبره قرار داد.

زهره شش روز از هفته را به تمرین اسکیت روی یخ می پردازد. وی این تمرین ها را قبل و بعد از رفتن به مدرسه انجام می دهد. این ورزشکار نوجوان اماراتی آرزو دارد نماینده امارات در بازهای المپیک باشد. او می گوید:

بسیاری فکر می کنند چنین ورزشی برای دختران و زنان مسلمان مناسب نیست اما فکر می کنم این تصور هم اکنون تغییر کرده است.

ویم هاف با 1 ساعت و 44 دقیقه حضور در مخلوط آب و یخ، صاحب رکورد جهانی تحمل سرماست.

برای تماشای عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید

در سال 2007 وی تلاش کرد فقط با لباس زیر به قله اورست صعود کند که به دلیل آسیب دیدگی پا موفق نشد؛ اما در سال 2009 توانست در نمایشی که به طور زنده از شبکه های بی بی سی و نشنال جئوگرافی پخش می شد، 5 ساعت و 25 دقیقه را در فنلاند با لباس زیر بدود و دوی ماراتن 42 کیلومتری را در شرایطی که دمای هوا 20 درجه سانتی گراد زیر صفر بود، با موفقیت به پایان برساند.

در حالی که سخت جان ترین موجود روی زمین می تواند سرمای 272.5 درجه سانتی گراد زیر صفر (فقط نیم درجه بالای صفر مطلق) را برای زمانی طولانی تحمل کند و گونه های جانوری فراوانی هستند که می توانند سرمای شدید را تحمل کنند، بدن انسان آن قدرها قوی نیست. در شرایط معمولی اگر دمای داخل بدن به زیر 24 درجه سانتی گراد برسد، قلب از کار می افتد.

اما رکورد جهانی تحمل سرما در شرایطی ناخواسته و ناخودآگاه بدست آمده است. خانم آنا بگنهام بر اثر حادثه ای در جریان آب نیمه یخ زده افتاد و 80 دقیقه زیر یخ ها گیر کرد. جریان آب های یخ زده دمای بدن وی را تا 13.7درجه سانتی گراد پایین آورده بود و وقتی گروه نجات او را بیرون آورد، تنفس و ضربان قلبش متوقف شده بود؛ اما چون در آن شرایط مغزش به اکسیژن بسیار کمی برای فعالیت نیاز داشت، توانست به زندگی برگردد.