اطلاعات عمومی

عکس کودکی عادل فردوسی پور و خواهر و برادرش

توضیحات و بقیه عکسها در ادامه مطلب...

محمد رضا راستگو از عوامل برنامه نود، در وبلاگ شخصی اش به مناسبت تولد عادل فردوسی پور نوشت:

راستش از محله‌ای در غرب تهران شروع شد؛ شهرآرا. 11 مهرماه سال 1353 بود که عادل به دنیا آمد.

در خانواده‌ای متولد شد که پدرش مهندس برق بود و یک خواهر و یک برادر داشت. فضای خانه مسلما فضای فوتبالی نبود و او به دلیل علاقه‌اش به فوتبال، بچه سر به راه خانه محسوب نمی‌شد. دبستان را در مدرسه ذوقی، راهنمایی را در مدرسه طالقانی و دبیرستان را… البرز. بچه درس‌خوانی بود؛ آن‌قدر درس‌خوان که با معدل بالای 18 دیپلم گرفت اما فوتبال هیچ‌وقت از سرش نیفتاد. شاید به همین خاطر هم بود که پدر با او کاری نداشت. بعد هم در دانشگاه صنعتی شریف در رشته مهندسی صنایع قبول شد و تا پایان فوق لیسانس ادامه داد.


اغلب کارهای ترجمه‌ای را خودش انجام می‌دهد. زبانش آنقدر خوب بود که در دوره‌ای در دانشگاه تدریس می‌کرد و البته در کلاس‌های زبان. باورتان می‌شود عادل فردوسی‌پور معلم زبان‌تان باشد؟ اما اگر دوست داشته باشید بدانید کلاس‌های زبان عادل چگونه می‌گذرد، یک نفر برای‌تان زحمتش را کشیده: "تا حالا سر کلاس‌های عادل فردوسی‌پور رفتید یا نه؟ خوب اگر نرفتید، هیچ اشکالی نداره و چیز خاصی رو از دست ندادید؛ به جز یک سری اطلاعات فوتبالی.”

از اول جلسه که پسرا می‌پرسن استاد از فوتبال چه خبر و همین سوال کافیه که عادل‌خان شروع کنه به سخنرانی و یک مدت مدیدی پشت سر این بازیکن و اون تیم و اینا بگه و اطلاعات رو کنه. خلاصه بعد از همه این حوادث، جناب عادل‌خان شروع می‌کنن به انگلیسی‌صحبت‌کردن و درس‌دادن که خب صد البته طرز حرف زدنش اصلا به انگلیسی حرف زدن نمی‌خوره ولی جدا از اینها، آدم ذاتا مهربونیه؛ مثلا بعد از کلاس با دقت می‌شینه به همه سوالا جواب می‌ده…».

خودش هم در مورد کلاس‌های زبانش می‌گوید: «بالطبع حرف‌هایی پیش می‌یاد ولی اصولا از یک ساعت و نیم زمان کلاس فقط ده تا پانزده دقیقه!».


سال سوم دانشگاه تصمیم گرفت به علاقه‌مندی‌اش یعنی کار خبری بیشتر بپردازد. به دفتر روزنامه ابرار ورزشی رفت: «من علاقه دارم کار کنم؛ مطلب بنویسم». اردشیر لارودی سردبیر آن‌وقت ابرار ورزشی از او در مورد حیطه کاری‌اش پرسید: «ترجمه»! یک متن داد دستش و خداحافظی کرد؛ «فردا صبح اول وقت رفتم دفتر روزنامه. کارم رو تحویل دادم و بعد از چند روز کارم رو شروع کردم».

سال 1372 بود. او کارش را شروع کرد. اما بی‌شک بزرگ‌ترین علاقه‌مندی‌اش حضــــــــور در صداوسیما بود. او به قول خودش «n»دفعه تست داد و در نهایت قبول شد؛ «اوایل هم مثبت بود اما می‌گفتن صدات جوونه؛ پخته نیست. آخرین باری که تست دادم، اواخر سال‌1373 بود». او در تست قبول شد و کار روزنامه را رها کرد و رفت. رفت که رفت…گرچه که الان هنوز هم هر از گاهی کار مطبوعاتی را انجام می دهد…همانطور که بازدیدکنندگان پارس فوتبال هر چند وقت یک بار مطالب جادویی او را روی خروجی اولین پایگاه تخصصی فوتبال ایران می خوانند.

رفت؛ هیچ‌وقت پشت سرش رو هم نگاه نکرد. یکی از دوستانش در روزنامه ابرار ورزشی، هنوز هم ناامید نشده و هرازچندگاهی با شماره همراه او تماس می‌گیرد.

اتفاق جدیدی نمی‌افتد، منتهی او دیگر تلفن‌های روزنامه ابرار را جواب نمی‌دهد. کسی نمی‌داند چه بین او و روزنامه‌ای که فعالیتش را در آن آغاز کرد گذشت اما او حالا دیگر جواب نمی‌دهد.

عادل فردوسی‌پور اما هیچ‌وقت نمی‌تواند «90» را دوست نداشته باشد؛ برنامه‌ای که از ذهن او متولد شد و تا آنجا پیش رفت که کمتر علاقه‌مندی در فوتبال وجود دارد که ترجیح دهد دوشنبه شب را در خواب باشد تا جلوی صفحه تلویزیون. او از برنامه‌اش لذت می‌برد؛ شاید بیش از گزارش‌کردن یک بازی؛ «آره! ترسناک‌بودنش هم جالبه. همین که یک چیزی بگیم که دعوا بشه، یک چالشی ایجاد می‌کنه که جالبه. به نظرم، این یک ترس لذتبخشه».

کمی هم کمتر، به گزارش‌کردن روی خوش نشان می‌دهد: «وقتی بازی‌ها خوب باشند، گزارش می‌چسبه. برای من باشگاه‌های انگلیس از همه لذتبخش‌تره. از این کارم لذتی می‌برم که مطمئنم تو رشته‌ای که درسش رو خوندم، نمی‌تونستم این لذت رو ببرم».

من قرمزم یا آبی؟او گزارشگر بی‌طرفی است؟ بسیاری از پرسپولیسی‌ها می‌گویند او استقلالی است. استقلالی‌ها هم بر عکس. هر کدام هم برای خودشان دلیل دارند.


اگرچه به نظر می‌رسد او در دوره‌ای که در دانشگاه شریف درس می‌خوانده پرسپولیسی بوده و آنها که از نزدیک می شناسندش می دانند که زمانی پرسپولیسی تیری بوده است ولی امروز اصلا حاضر نیست به طرف خاصی متمایل شود؛ «واقعا اینجا فضا این‌قدر باز نیست که یه گزارشگر بگه من قلبا طرفدار کدوم تیم هستم. اینجا فوتبال دوقطبی است. بگی قرمزم یا آبی، نصف مملکت با تو بد می‌شن. البته الان دیگه اصلا برام فرقی نمی‌کنه. الان واقعا بی‌طرفم. گزارشگر، یه ذره به یک تیم گرایش داشته باشه، تو کارش تاثیر می‌ذاره».

اما این مورد اصلا شامل حال تیم ملی نمی‌شود. نمی‌توان گفت که او مثل یک تماشاگر می‌تواند به‌راحتی و به هر طریقی ابراز احساسات کند اما بی‌طرفی هم معنایی ندارد؛ «به هر حال در این جور موارد، حتی استرس هم ایجاد می‌شه. اگه بگم در مورد پیروزی یا باخت تیم ملی کشورم بی‌احساس و بی‌طرف هستم حتما دروغ گفته‌ام. مسلما ما باید توی کار گزارش بی‌طرف باشیم ولی آن احساسی که انسان در مورد کشور خودش داره، مانع اصلی کاره».

سوتی‌های عادل
بهتر است کمی هم در مورد اشتباهات عادل فردوسی‌پور در کار گزارش بدانیم؛ چیزی که به قول خودش «سوتی» نام دارد؛ «سوتی زیاد دارم. بهترینش هم این بود که توی برنامه، حدود 2ساعت تموم با آقای حاج‌رضایی بودیم و من موقع خداحافظی گفتم خب من از آقای نصیرزاده که 2ساعت با ما همراه بودن تشکر می‌کنم. اصلا اون شب، هنگ کرده بودم».

با این حال، شاید این مشکل اساسی فردوسی‌پور نباشد. بیشتر، از تندصحبت‌کردن عادل شاکی هستند تا اشتباهاتش. او هنوز هم با وجود اینکه بهتر از گذشته صحبت می‌کند اما گاهی اوقات کنترل از دستش خارج می‌شود؛ «از بچگی این‌طور بودم. خیلی هم تمرین کردم و بازم دارم تمرین می‌کنم که این‌طور نباشم ولی در کل، خیلی تند صحبت می‌کنم».

البته او هیچ‌گاه هیچ تکنیک خاصی را برای گزارش‌کردن نیاموخته است؛ «هنوز خیلی چیزهاست که باید یاد بگیرم، چون هیچ دوره خاصی ندیده‌ایم و همه هنرمون چیزهای ذاتی و بیشتر خلاقانه است. هیچ وقت به طور اصولی بهمون یاد داده نشده که باید چیکار کنیم و هیچ کلاس خاصی زیر نظر مربی‌های داخلی و خارجی برامون نذاشتن».

او حتی می‌تواند آرزو کند که در بازی‌های ملی روی سکوی تماشاگران بود؛ «… و مثل او بالا و پایین بپرم».


انتقاد نمی‌شودهمیشه حسرت انتقاد کردن گزارشگران خارجی را می‌خورد: «این قدر که گزارشگران خارجی به‌راحتی از بازیکنان انتقاد می‌کنن که ما نمی‌تونیم بکنیم. سه سال پیش تو بازی منچستر – رئال وقتی گری نویل دوکارته شد، گزارشگر بازی گفت من مطمئنم خیلی از طرفداران منچستر خوشحال شدن که گری نویل دواخطاره شد. اگر شما چنین چیزی رو در مورد بازیکن x پرسپولیس یا استقلال بگویی، پدرت رو درمی‌یارن؛ حتی اگه بدترین بازیکن زمین باشه».

او بارها چوب همین مساله را خورده است. 2فصل پیش علی پروین حسابی از خجالت عادل فردوسی‌پور درآمد و مسلما او تا مدتی سوژه داغ شعارهای تماشاگران در ورزشگاه کارگران بود. امیر قلعه نویی هم کم، آهن داغ انتقاد را روی تن او نگذاشته و حالا و در آخرین مورد، خداداد عزیزی – مرد همیشه شاکی فوتبال – پس از کسب نتیجه ناخوشایند ابومسلم برابر مس کرمان، چنان از این گزارشگر تلویزیونی انتقاد کرد که گویی او در تمامی بدبختی‌های ابومسلم نقش دارد.

با این حال، کمتر دیده می‌شود که او در برنامه تلویزیونی90 یا حتی گزارش‌هایش مصحلت‌اندیشی پیشه کند: «خودم سعی می‌کنم هر چیزی به ذهنم می‌رسه بگم و تا جایی که نترسم می‌گم. بعضی‌ها بهشون برمی‌خوره. بعضی‌ها چیزهای دیگری می گن و البته خودسانسوری هم هست».
فقط فوتبال
بی‌طرفی باعث نمی‌شود که او به فوتبال بی‌تفاوت باشد. یکی از علاقه‌مندی‌های اصلی او در زندگی، پرداختن به فوتبال است؛ از فوتبال‌بازی‌کردن و تماشاکردن، تا مجله‌های خارجی فوتبال و اینترنت؛ «می‌شه گفت از 24ساعت، 12ساعت در حال دیدن فوتبال، خواندن اخبار فوتبال و کارکردن روی فیلم‌های فوتبالی هستم.

اصلا فوتبال تمام زندگی منه». همسر عادل فردوسی‌پور شرایط را پذیرفته: «او کاملا پذیرفته که قراره با کی زندگی کنه. من کار خودم رو می‌کنم و برایم خیلی جدیه. هر اتفاقی بیفته من باید فوتبالم رو ببینم. همه هم می‌دونن وقتی فوتبال می‌بینم، نباید کاری به کار من داشته باشن».

فیلم دیدن من
یکی از علاقه‌مندی‌های سابقش سینما بوده. البته الان تنها علاقه‌مندی‌اش«90» و فوتبال است و بس. شاید هم دیگر حوصله‌اش را ندارد که به سینما برود؛ «نه دیگر! اصلا حوصله‌اش رو ندارم. واقعا نمی‌تونم بشینم پای تلویزیون و یه فیلم رو تا آخر ببینم».

کلاس‌های زبان عادل
زبان انگلیسی! علاقه عجیبی به زبان داشت. از کلاس اول دبیرستان در کلاس‌های زبان نام‌نویسی کرد. سال آخر دبیرستان به خاطر کنکور، زبان را رها کرد اما بعدا وقتی برگشت، تا پایان کار را ادامه داد. سال سوم دانشگاه، زبان تمام شد: «کلاس‌های استادی‌اش رو هم قبول شدم اما کارم تو تلویزیون بیشتر شده بود و تصمیم گرفتم نرم».

منبع: الف

متولد شهر رفسنجان، علاقه مند سمج رشته فوتبال، مترجم سابق روزنامه های ورزشی ، گزارشگر فوتبال ودر نهایت تهیه کننده و مجری برنامه نود خلاصه ترین وشاید جامع ترین تعریفی است که می توان از عادل فردوسی پور ارائه کرد.

عادل فردوسی پور متولد ۱۱ مهر ۱۳۵۳می باشد. پدر و مادرش رفسنجانی هستند اما خودش فرزند ارشد یک خانواده پنج نفره و بزرگ شده تهران است. فردوسی پور را بیشتر با گزارشگری و اجرای برنامه نود می شناسند، جماعت روزنامه خوان هم او را به واسطه ترجمه هایش در روزنامه ابراز ورزشی که با نام ع. فردوسی پور امضا می شد به یاد می آوردند اما ممکن است افراد کمتری بدانند که وی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع از دانشگاه صنعتی شریف و زمانی هم دانشکده ای علی دایی بوده است.

از دوران پیش از مدرسه علاقه خاصی به فوتبال داشت و اخبار مربوط به آن را دنبال می کرده است. زمانی که وارد مدرسه شد با اینکه در خانواده اش فردی علاقه مند به فوتبال وجود نداشت اما علاقه وی روز به روز به این رشته مفرح بیشتر شد. علاقه مندی به فوتبال در وی وجود داشت تا اینکه همزمان با ورود به دانشگاه تصمیم گرفت به تلویزیون راه پیدا کند.

افرادی که آن زمان در گروه ورزش شبکه سه حضور داشتند، مطمئنا به یاد می آورند که سال ۷۳ زمانی که فردوسی پور برای گزارشگری فوتبال تست داد، نحوه صحبت کردن وی مورد تمسخر سایر افرادی قرار گرفت که برای تست دادن به تلویزیون رفته بودند.

وارد شدن به صدا و سیما در آن زمان دشواری های زیادی نسبت به زمان حال داشت و فردوسی پور با توجه به اینکه کسی را نداشت که سفارشش را بکند، ناچار شد بارها و بارها تست بدهد. فردوسی پور آن زمان مترجم روزنامه ابرار ورزشی بود و اردشیر لارودی با آقای امیرحسینی که مدیر گروه ورزش بود، تعاملی برقرار کرد تا زمینه تست دادن فردوسی پور فراهم شود.

عادل فردوسی پور اوایل ورود به صدا وسیما مسابقات تنیس را گزارش می کرد زیرا در ان زمان ذهنیت مثبتی راجع به جوانان علاقه مندی که خواستار ورود به عرصه گزارشگری فوتبال بودند، وجود نداشت.


اطلاعات خوبی که فردوسی پور راجع به ورزش داشت، باعث شد تا با جلب اعتماد به مرور گزارش چند دقیقه ای مسابقات فوتبال خارجی را به وی محول کنند اما برنامه گزارش ورزشی که بیشتر مسابقات فوتبال انگلیس را پخش میکرد، در زمان خود نقطه اوجی برای وی محسوب می شد زیرا اطلاعات جامعی از فوتبال جزیره در اختیار داشت. در جام ملت های ۱۹۹۶ امارات که با درخشش نسل جدید فوتبال ایران همراه بود، فردوسی پور به عنوان اطلاعات دهنده در کنار سایر گزارشگران مشغول شد و در ادامه نیز از گزارش ۵ و ۱۰ دقیقه ای آغاز شده تا اینکه به گزارش کامل یک مسابقه فوتبال رسید.

به گزارش افكار نیوز سال ۱۳۷۸ طرح اولیه برنامه نود را با الگو برداری از برنامه Match of the day انگلیس به مدیریت گروه ورزش شکبه سه ارائه کرد زیرا همشه برای وی جای سوال بود که در بازی هایی که در شهرستان ها برگزار می شود، چه اتفاقی می افتد. از شکل گرفتن ایده تا شروع برنامه شاید ۲۰ روز هم به طول نینجامید و این گونه برنامه نود متولد شد. اولین برنامه های نود با شیوه آزمون و خطا به سمت جلو حرکت میکرد تا زمان فعلی که به به یک برنامه مرجع تبدیل شده و مخاطبان زیادی دارد.


بسیاری از اهل فن پر مخاطب شدن برنامه نود را به نزدیک شدن این برنامه به خط قرمزهای تلویزیون و اصولا فوتبال ایران نسبت می دهند، به طور نمونه زمانی تابوهایی شکل گرفته بود که نمی شود از چهره هایی مانند علی پروین و ناصر حجازی انتقاد کرد. برنامه نود در دوران فعالیت خود تا حدی تابوشکنی کرد. این تابوشکنی تا حدی بود که سعی کرده از خط قرمزها رد نشود. جذابیت های این برنامه موجب شده که در بحث انتخاب برنامه های ورزشی همواره شانس نخست کسب برترین برنامه باشد.

فردوسی پور پنج شش سالی است که ازدواج کرده و ضمن اینکه به کار ترجمه اشتغال دارد، در دانشگاه نیز تدریس می کند.

عادل فردوسی پور در برنامه نود در حالی که به شدت از گفت وگو با یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی عصبانی شده بود، خطاب به او گفت: «دین و ایمان فقط مال شما نیست آقای محترم! دیگران هم دین و ایمان دارند و این مسأله کاملا شخصی است.» عادل فردوسی پور در برنامه نود در حالی که به شدت از گفت وگو با یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی عصبانی شده بود، خطاب به او گفت: «دین و ایمان فقط مال شما نیست آقای محترم! دیگران هم دین و ایمان دارند و این مسأله کاملا شخصی است.» داستان از جایی آغاز شد که فردوسی پور تلاش کرد با دلایلی نشان دهد که انتقال تیم فوتبال نفت از تهران به استان مرکزی، تصمیمی سیاسی بوده است. فردوسی پور به صراحت نقش نمایندگان مجلس را در این تصمیم پررنگ دانست و گفت: «مشخص است که برخی نمایندگان مجلس باد در غبغب می اندازند و می گویند ما امتیاز یک تیم لیگ برتری را به شهرمان آورده ایم تا بتوانند در دوره آینده انتخابات مجلس رای بیاورند.» همه چیز تقریبا بر اساس برنامه پیش می رفت. بازیکنان و مربیان تیم نفت تهران در گفت و گوهایی به شدت از این تصمیم انتقاد می کردند. تلاش مدیرکل اداره تربیت بدنی استان مرکزی هم که روی خط تلفنی برنامه آمده بود، برای توجیه این تصمیم کافی به نظر نمی رسید. احمدی بینش، یکی از نمایندگان استان مرکزی کسی بود که در تماسی تلفنی ناگهان معادلات فردوسی پور را به هم ریخت. او ابتدا برای حرف زدن دو پیش شرط مطرح کرد: «اولا شما نباید به نمایندگان محترم مجلس توهین کنید.بعد هم حق ندارید به دولت محترم که دو دوره از مردم رای گرفته و مورد تایید مقام معظم رهبری هستند، توهین کنید.» فردوسی پور که به نظر می رسید غافلگیر شده است، یادآوری کرد که برنامه او صرفا ورزشی است و کاری به مسائل سیاسی ندارد: «فیفا معتقد است که دولت ها نباید در فوتبال دخالت کنند و حتی به خاطر این دخالت ها کشورها را هم تعلیق می کند. به نظر من این تصمیم مصداق دخالت دولت در فوتبال است.» احمدی بینش در پاسخ به فردوسی پور گارد تهاجمی تری گرفت: «شما به نمایندگان محترم مجلس توهین کردید و گفتید به خاطر گرفتن رای از مردم چنین کاری کرده اند. تصمیم دولت را هم شو و نمایش خواندید و این قطعا توهین به دولت محترم است.» او حتی تلاش کرد با اشاره به برخی بیانات حضرت علی (ع)، اهمیت و حساسیت نمایندگان مجلس را به فردوسی پور یادآوری کند تا مشخص کند که انتقاد از آنها چه اندازه نابخشودنی بوده است: «شما مجری تلویزیون هستید و قاضی نیستید. حق ندارید در جایگاه قضاوت بنشینید و نظر خودتان را به عنوان نظر مردم از رسانه ملی اعلام کنید. خدا به شما لطف کرده و در چنین جایگاهی قرار گرفته اید پس نباید نظر خودتان را به عنوان نظر مردم پخش کنید.» او همچنین یادآوری کرد که نفت تنها به شهر اراک داده نشده است: «این تیم نفت استان مرکزی خواهد بود. استان حضرت امام (اشاره به شهر خمین) با سی و چند شهر.» ضربه آخر را اما فردوسی پور زد که انگار تازه از شوک خارج شده بود: «دین و ایمان فقط برای شما نیست اقای محترم! هر کسی دین و ایمان دارد برای خودش. شما توهین زیادی کردید اما من همچنان معتقدم که این تصمیم ورزشی نبوده است.» در انتهای این جدل، ناصر فریاد شیران، یکی از مریان تیم مفت که روی خط تلفنی برنامه بود، خواست حرف آخرش را بزند. فریادشیران گفت: «واقعا نمی دانم چه بگویم» و فردوسی پور که آشکارا بر آشفته بود، بلافاصله گفت: «کلا هیچی نمی شود گفت.» فریادشیران دوباره پرسیداگر نفت فصل آینده به لیگ یک برود، چه تفاوتی با تیم همیاری اراک خواهد داشت که در حال حاضر در لیگ یک بازی می کند اما به گفته او نمایندگان استان حاضر نیستند از آن حمایت کنند. فردوسی پور همچنان عصبانی بود و با همان عصبانیت به این سوال فریادشیران که قطعا مخاطبش کسی دیگر بود، جواب داد: «چقدر ساده اید شما! کاری ندارد. فصل بعد راه آهن را می برند اراک.» تیم فوتبال نفت تهران که به اولین سال بازی در لیگ برتر را تجربه می کند، بر اساس مصوبه هیأت دولت قرار است به استان مرکزی منتقل شود. پیش از این تیم های دیگری مانند پاس، پیکان و صبا هم از تهران به همدان، قزوین و قم منتقل شده اند در حالی که این تصمیم دولت منتقدان زیادی داشته است. تابناک

اس ام اس و پیام تبریک روز ولنتاین، متن های زیبا تبریک ولنتاین به همسر و دوست

دانلود رایگان مجموعه کارت ویزیت لایه باز فوق العاده زیبا / بیش از 2000 کارت ویزیت رنگارنگ و حرفه ای

مقایسه ی روز /  گران‌ترین و ارزان‌ترین خودرو‌های بازار ایران کدامند؟ با عکس

سرگرمی قشنگ اینکه اگه زنای سلبریتی‌، مرد بودن چه شکلی می‌شدند؟خخخ

تست شخصیت شناسی جدید و واقعی ؛ کدوم حیوان را زودتر می‌بینی؟؟

چطوری یک پست وایرال با کیفیت در اینستاگرام بنویسیم؟

علی ضیا و حقیقت هایی که به کام مسئولین تلخ بوده است!!