لَولاک لَما خلقتُ الأفلاکَ.(حدیث قدسی)
اگر تو نبودی آسمانها و افلاک را نمی آفریدم.
صرف نظر از موضوع دستوری در "لولاک" که عادتاً باید "لو لا انت" می شد نه "لولاک" و این کاربرد بسیار تازگی دارد و استثناست
آیا خداوند آسمانها و افلاک را صرفاً به خاطر پیامبر گرامی اسلام آفریده است؟
آیا هدف خلقت آفریدن پیامبر اسلام بوده است؟
آیا بقیۀ پیامبران، امامان و امام عصر، عارفان، حکیمان و اصلاً بقیۀ مردم هیچ ارزش و اعتباری ندارند؟
اگر چنین تفسیری از این حدیث درست باشد آیا عدل خداوند زیر سؤال نمی رود؟
آیا این پارتیبازی نیست؟
در یک حدیث قدسی دیگر به پیامبر اسلام -ص- می فرماید:
یا عبدی إنّی خلقتُ الخلائقَ لأجلِکَ و خلقتُکَ لأجلی.(حدیث قدسی)
ای بندۀ من! من آفریده ها را به خاطر تو آفریدم و تو را به خاطر خودم.
پیامبر اسلام سخنگو و نمایندۀ انسانها هنگام وحی است و خطاب خداوند به پیامبر در اینجا خطاب جزء به کل است. پیامبر و عبد یعنی همان بشر همان که قرار است خلیفة الله شود و به آفرینش اوست که خداوند فرمود: فتبارک الله أحسنُ الخالقین.
آیا تنها پیامبر خلیفة الله خواهد شد؟
در حدیث قدسی دیگر می فرماید:
خلقتُ (جمیعَ) العالَم لکم و خلقتُکم لأجلی.(حدیث قدسی)
(باقر صدری نیا: فرهنگ مأثورات متون عرفانی، ص. ۲۳۴)
همۀ جهانها را برای "شما" آفریدم و "شما" را برای خودم.
پس این حدیث قدسی صرفاً برای پیامبر اختصاص نمی یابد بلکه برای نوع آدمیان است.
نظر شما چیست؟
.:: This Template By : web93.ir ::.