اطلاعات عمومی

شاعران کاکائو را ماده ای ماوراء الطبیعه توصیف می کرند و مردم عادی سال های سال است که آن را هدیه می دهند.

اگر به اعداد و ارقام نگاهی بیندازیم، می بینیم سالانه حدود 90 میلیارد دلار برای خرید شکلات هزینه می شود و رشد این بازار طی سال های آینده هم ادامه خواهد داشت اما از طرف دیگر اوضاع برای درخت های کاکائو چندان تعریفی ندارد. آفات نباتی، آلودگی های قارچی، عدم دسترسی کشاورزان به کود مناسب و حتی تغییرات آب و هوایی این درخت ها را بین می برد و اگر محققان برای بهبود نژادهای آن، آموزش کشاورزان برای مبارزه با آفات و آبیاری صحیح درخت های کاکائو تلاش نکنند، ممکن است طی قرن های آینده دیگر از شکلات خبری نباشد.

تاریخچه شکلات از 500 سال قبل از میلاد تاکنون

قوم مایا دانه های تلخ کاکائو را می کوبید و با استفاده از آب، وانیل، فلفل و ادویه های دیگر از آنها نوعی نوشیدنی درست می کرد که مختص طبقات اجتماعی بالاتر بود و بیشتر در جشن ها و مراسم مذهبی از آن استفاده می شد. دانه های کاکائو در سرزمین بزرگ مزوآمریکا مانند پول برای انجام معاملات استفاده می شدند.

سال 1502/881

کریستف کلمب در چهارمین سفرش برای کشف سرزمین های تازه در خلیج هندوراس با این نوشیدنی آشنا شد اما چون به دنبال کشف طلا و نقره آمده بود، توجه چندانی به کاکائو نکرد. هرناندو کورتس که 17 سال بعد در دیدارش با مونته زوما، امپراتور آزتک از این نوشیدنی که ترکیبی از کاکائو، عسل، ادویه های گوناگون و وانیل بود، نوشیده بود در سال 1528 دانه های کاکائو را همراه با ابزارهای خرد کردن آنها و تهیه این ماده به اروپا آورد و موفق شد با کمی تغییر آن را با ذائقه اروپایی تطبیق دهد. با افزایش تولید شکر و ارزان شدن آن این مرحله به مراتب ساده تر شدند.

قرن هجدهم میلادی

قرن های طولانی کاکائو به عنوان ماده ای دارویی استفاده می شد. در قرن هجدهم بسیاری از مغازه های عطاری مانند یکی از آنها که معلق به بندیکت آرنولد بود و در نیوهیون قرار داشت، این ماده را همراه با مواد دارویی دیگر می فروختند. آرنولد پیش از آنکه در جنگ های استقلال آمریکا به همقطارانش خیانت کند، در سال 1765 ماده ای دارویی از ترکیب کاکائو، خردل و عصاره نیشکر درست کرده بود که ادعا می کرد برای سلامت جسمی، روحی و روانی مفید است. علاوه بر این مدارک متعددی از جادوگری با استفاده از شربتی که در آن از کاکائو هم استفاده شده در کشورهای کوبا، گواتمالا و کوبا وجود دارد و حتی داستانی از کشیشی که بدون دریافت دانه های کاکائو به اعترافات افراد گوش نمی کرده است.

قرن نوزدهم

در این قرن تهیه بسته های زیبا از شکلات که برای هدیه دادن استفاده می شدند، آغاز شد و پس از تولید «بن بن» – شکلات هایی با فیلینگ کرم – رونق بسیار بیشتری گرفت. جالب است بدانید با اینکه خرید شکلات و هدیه دادن آن در این سال ها بسیار مرسوم بود، تنها مردان مجاز به خریدن آن بودند.

دهه 1820 / 1190

نوشیدن شکلات تا زمانی که کنراد ون هاستن، شیمیدان هلندی و پدرش در دهه 1820 کارخانه تولید شکلات خودشان را افتتاح کردند، تنها به طبقه اشرافی اروپای غربی اختصاص داشت. آنها موفق شدند به کمک پرس هیدرولیکی که اختراع کرده بودند تا 50 درصد از کره کاکائو را جدا کنند و آن را به پودری نرم تبدیل کنند که ساده تر در آب حل و سریع تر هضم می شود، کره کاکائوی جدا شده نیز در مراحل بعد برای تولید قطعات شکلات به کار گرفته می شد. هنوز هم نمک های قلیایی که هاستن برای افزایش حلالیت کاکائو در آب استفاده کرد، در این صنعت استفاده می شوند.

سال 1905/ 1284

فانی فارمر در کتاب «تهیه غذا و شیرینی برای بیماران و افرادی که دوران نقاهت را می گذرانند»، کاکائو و شکلات را برای بهبود دردهای کوچک مختلفی پیشنهاد کرد. او حتی ترکیبات غذاها را از لحاظ شیمیایی آنالیز کرد و آنقدر دقیق این کار را انجام داد که هنوز آنالیز او از کاکائو و محتوای آن قابل قبول است.

سال 1911/ 1290

شکلات بخشی از جیره غذایی کاشفان قطب جنوب بود. رونالد آمونسن و رابرت اسکات که کمی بعد از او برای سفری اکتشافی به قطب جنوب رسید، هر دو در جیره غذایی شان از شکلات استفاده می کردند. در سال 2001 یک قطعه از شکلاتی که از سفر نافرجام اسکات به قطب به جامانده بود در حراجی به قیمت 686 دلار فروخته شد.

امروزه

ذائقه انسان های امروزی شکلات های تلخ تر را بیشتر می پسندد و همین باعث شده با اینکه مصرف سالانه شکلات طی 20 سال گذشته روندی 2 درصدی را تجربه کرده، مصرف کاکائو به مراتب بالاتر باشد. طی این 20 سال که به 2008 ختم می شوند، مصرف شکلات هایی با تلخی متوسط 20 درصد و شکلات های تلخ تا 15 درصد افزایش پیدا کرده است.