اطلاعات عمومی

راست گفتاری، درست کرداری و تیراندازی از روی اسب، که به قیقاچ معروف است.

به این صورت که سوارکاران ایرانی در حالی که اسب در حال تاخت و تاز بوده، از چله کمان خود به چهار طرف تیراندازی می کرده اند و عامل مهم پیروزی جنگ آوران ایران در آن عهد و باستان همین بوده است.

اگر مردم ایران اسلام را با آغوش باز پذیرفتند به همین دلیل بود که بسیاری از آموزه های دین مبین اسلام با فرهنگ و آداب و سنن ایرانیان همخوانی داشت و از آنجا که اسلام با دستورهای شفاف و روشن آسمانی ظهور کرد، ایرانیان بسیار زود آن را پذیرفتند و با تلفیقی از آداب و سنن خوب خود توانستند دنیای علم و علوم آن روزی را به روی جهانیان بگشایند.

اما آن طرف قضیه را هم باید دید و آن اینکه ما را چه شده که از یک خبر منفی و پرده دری و آبروریزی دو جوان، چنان هیجان زده می شویم که گویا، بزرگترین خطای دنیا را انجام داده اند؟!

البته در زشتی آن حرکت بازیکنان فوتبال، جای هیچ شک و شبهه ای نیست، ولی چرا دوست داریم آنقدر با آب و تاب این موضوع را تکرار کنیم و آنقدر بگوییم و بنویسیم که اجانب هم از طریق آن عقده های خود را متوجه مردم ایران کنند؟!

و باز یادآوری این نکته ضروری است که هر کدام از این دو بازیکن حسابی جداگانه دارند و به تأیید همه کارشناسان، بازیکنی همچون "محمد نصرتی" که تا کنون هیچ خطای عمد و غیر عمدی در حاشیه های فوتبال مرتکب نشده و ظواهر فوتبال و تیم ملی و شهرت پرسپولیس و حتی گل ارزشمندش به بحرین ـ که ما را به جام جهانی برد ـ او را از خود بیخود نکرده است.

ظاهر و باطن امروز او، همانی است که ده سال پیش در پاس تهران بود و باید جدای از آن یکی دانست و حرف او را باور کرد که اصلا توی ذهن و مخیله اش، چنین رفتار زشتی را مد نظر نداشته و بر پایه شناختی که از او داریم، این اظهاراتش را بپذیریم.

خوشحال نشویم از اینکه امروز همه چوب برداشته اند تا آن ها را فلک کنند و صحبت از محرومیت همیشگی اینچنین بازیکنانی را بر زبان آورند.

در این باره باید گفت، مشکل اینجاست که در این گونه موارد از مدیر باشگاه گرفته تا همه و همه معلم اخلاق می شوند و می خواهند آدم بد را ادب کنند؛ غافل از اینکه آنها بیش از دیگران در این فضا نقش دارند.

متأسفانه، ما به جایی رسیده ایم که از دیدن خطای یک بازیکن و مچ گرفتن او چنان ذوق زده می شویم که انگار قلعه بزرگی را فتح کرده ایم و نمی گوییم که خود ما در روز خطاهایی را مرتکب می شویم که خداوند بزرگ آنها را بر ما می پوشاند که اگر بنا بر افشای آنها باشد، زشتی آن صد برابر بعضا شاید بیشتر و شدیدتر از عمل چنین بازیکنانی باشد.

تنها راهی که به نظر می رسد، بزرگ کردن کارهای اخلاقی خوب و حرکات و رفتار بازیکنانی است که شاید گمنام باشند؛ اما بعضا جوانمردانه کارهایی می کنند که در هیچ کجای دنیا نظیرش را نداریم و با ترویج و تشویق اعمال و گفتار و کردار خوب بازیکنان و بزرگ جلوه دادن آن، راه را بر زشتی ها ببندیم؛ نمونه اش حرکت "علی سامره" و یکی از بازیکنان تیم داماش در همین هفته ای بود که آن زشتی ها هم اتفاق افتاد، ولی متأسفانه آنها دیده نشدند و منفی ها بسیار بزرگتر از آنچه بود، دیده شد و به نمایش درآمد!