به
روایتي آخرین شب سال یعنی سی و یکم اکتبر را زمان یادآوری از ارواح
درگذشتگان قرار دادند و به این ترتیب جشنی برپا میکردند، همگی دور هم جمع
میشدند، آتش می افروختند، قربانی میکردند و هر کس هر غذایی داشت با دیگران
قسمت میکرد و همگی بر سر یک سفره می نشستند چراکه بر این باور بودند که در
این شب راه میان دو جهان باز میشود و ارواح درگذشتگانشان نیز در این جمع
حاضر میشوند و ارتزاق میکنند؛ پس کسانی که با سخاوت بیشتری در این جشن شرکت میکردند مورد شفاعت درگذشتگان نزد خداوند قرار گرفته و تا پایان آن سال از گزند بدیها و بلاها در امان میماندند.