حالا اگر وجود پیچیده درون آدمی را ساده سازی کنید و بخش احساس و عصبی را فقط در نظر بگیرید درون هر فرد شامل یک سری تارهای موازی عصبی (عین تارهای گیتار یا چنگ) می شود که هر چقدر خاصیت ارتجاعی بیشتری داشته باشند قابلیت تطبیق با شرایط و تحمل فرد بالاتر می رود.
اما تارهای درون وجود من در حال حاضر در نهایت کشیدگی هستند و با کوچکترین تلنگری تمام وجودم به رعشه می افتد. تحمل کوچکترین ناملایمات در روابط بین افراد را ندارم. کوچکترین اخم، دلخوری، گله گذاری، و.... من را به حال مرگ می اندازد.
مهندسهای گرامی!
به عنوان یک مساله، آیا می توانید راه حلی برای بازگشت پذیری تارهای عصبی وجودم به حالت نرمال و عادی پیدا کنید؟
.:: This Template By : web93.ir ::.