خدایا!
به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ،
بربی‌ثمری لحظه‌ای که برای زیستن گذشته است، حسرت نخورم و مردنی عطا کن که
بر بیهودگی‌اش سوگوار نباشم..
خدایا چنین زیستن را تو به من بیاموز، چگونه مردن را خود خواهم دانست…
ای خداوند…
ای خداوند! به علمای ما
مسئولیت، و به عوام ما علم، و به مومنان ما روشنایی، و به روشنفکران ما
ایمان و به متعصبین ما فهم و به فهمیدگان ما تعصب و به زنان ما شعور و به
مردان ما شرف و به پیروان ما آگاهی و به جوانان ما اصالت و به اساتید ما
عقیده و به دانشجویان ما نیز عقیده و به خفتگان ما بیداری و به دینداران ما
دین و به نویسندگان ما تعهد و به هنرمندان ما درد و به شاعران ما شعور و
به محققان ما هدف و به نومیدان ما امید و به ضعیفان ما نیرو و به
محافظه‌کاران ما گستاخی و به نشستگان ما قیام و به راکدین ما تکان و به
مردگان ما حیات و به کوران ما نگاه و به خاموشان
ما فریاد و به مسلمانان ما قرآن و به شیعیان ما علی(ع) و به فرقه‌های ما
وحدت و به حسودان ما شفا و به خودبینان ما انصاف و به فحاشان ما ادب و به
مجاهدان ما صبر و به مردم ما خودآگاهی و به همه ملت ما همت، تصمیم و
استعداد فداکاری و شایستگی نجات و عزت ببخش!