اطلاعات عمومی

«مایکل اینزلیشت» با همکاری «الکس تولت» (هردو از دانشگاه تورنتو) که این تحقیق را به عهده دارند، می گوید: «85 درصد از مردم جهان، نوعی باور مذهبی دارند.» او می افزاید: «به عنوان یک روان شناس، لازم است بدانیم چرا مردم، چنین باورهایی دارند و دریابیم کاوش درباره ی هریک از این عملکردها، چه کمکی به ما می کند؟»

طی دو آزمایش، پژوهشگران نشان دادند هنگامی که افراد در مورد دین و خدا فکر می کنند، مغزشان پاسخ های متفاوتی بروز می دهد و این نوع تفکر، به آنان آرامش بیش تری داده و موجب می گردد تا برخورد مناسبی با موانع داشته باشند و اضطراب و نگرانی شان در واکنش به اشتباهاتی که مولد اضطراب و پریشانی ست، کاهش یابد. شرکت کنندگان در این آزمایش در مورد دین و مذهب خود و هم چنین واژه ها و کلمات مربوط به خداوند و دین نوشتند. سپس محققان، فعالیت مغزی آنان را در حین تکمیل یک عمل کامپیوتری ثبت کردند؛ نتایج نشان داد هنگامی که افراد به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه، به خداوند و دین فکر می کنند، فعالیت مغزی در نواحی مرتبط با قشر قدامی سینگولا (ACC) و نواحی تنظیم کننده ی حالت برانگیختگی، زمانی که کارها اشتباه پیش می رود (مانند زمانی که ما در حال اشتباه کردن هستیم)، کاهش می یابد. جالب این که وقتی افراد بی اعتقاد به خدا، به صورت «ناخودآگاه» به ایده های مربوط به خداوند فکر می کنند، فعالیت ناحیه ی ACC در آنان افزایش می یابد.

محققان خاطرنشان می سازند: افراد مذهبی با تفکر درباره ی خداوند، به وجود نظم در جهان و علل وقایع تصادفی پی برده و به این طریق، احساس اضطراب و اندوه در آنان کاهش می یابد. در مقابل، برای افراد بی دین، افکار خداوند ممکن است با نظام باورهای شان، مغایرت داشته باشد و این تضاد در آنان موجب پریشانی بیش تر گردد.

تفکر دینی در سخت ترین شرایط، موجب آرامش شده و هنگام بروز خطا، اضطراب را کاهش می دهد. هم چنین برخی شواهد، حاکی از آن است که افراد دارای باورهای دینی، زندگی طولانی تری داشته و تمایل به شاد زیستن و سالم بودن در آنان، بیش تر است. باورها و معانی می تواند در درک عالم هستی و دنیای اطراف، به انسان ها کمک کند.